Lachen en huilen

Hallo alle,

Hier weer een verhaal over de vorderingen van me afstudeerproject en mijn ervaringen in China.

Eerst wil ik iedereen bedanken voor de reacties op me site, het is erg leuk om te zien dat me verhaal door iedereen gelezen wordt.

Vorig weekend heb ik samen met Wilbert de toerist een beetje uitgehangen in Beijing. De stad die naar schatting 15 miljoen inwoners telt en daarnaast ook nog eens bomvol bezienswaardigheden zit. Het is al genieten als je gewoon over straat loop, al die Chinezen die in de weer zijn met van alles en nog wat. We waren op een gegeven moment in een boeddhistische tempel waar o.a. een Boeddhabeeld van 36 meter hoog stond, de op 1 na grootste ter wereld.
Het verkeer in de stad is ook echt een bezienswaardigheid. Wij zijn het wel gewend om in de auto naar een bekend, of een mooie meid te tuteren, maar hier is het zo dat wanneer je bijvoorbeeld ergens voorrang neem of gewoon door rood licht rij, dat dit meestal wel kan als je flink tuter.

'S nachts uit de kroeg vandaan was het ook nog een groot gekkenhuis met vrachtwagens en bouwverkeer in de stad. Deze mogen overdag namelijk niet in de stad komen. Zaterdag en Zondag wordt er gewoon vlot door gebouwd overal.
Maandag ochtend gingen we met de metro naar kantoor en dit maakte echt wel heel veel indruk op een nuchtere Noord-Hollander. Je denk dat je met koninginnendag in Amsterdam veel mensen bij elkaar heb gezien, maar hier is het elke dag zo'n feest voor het metro station. Elke 2 minuten komt er een metro aan waar mensen in en uit gaan, bij de deuren staan overal begeleiders die de laatste mensen echt letterlijk naar binnen duwen zodat de deuren weer dicht kunnen. En daar sta je dan, met een grote grijns, klem tussen al die Chinezen. Wilbert maakte me er wel van bewust dat ik dat lachen wel zou verleren na een paar maanden.

Maandagmiddag zijn Hongwei, Wilbert en ik naar Harbin gevlogen, hoofdstad van Heilongjiang, de meest noordelijke provincie van China. Wel bekend van het wereldberoemde ijs- en sneeuw sculpturen festival, ondanks dat het hier 's nachts nog wel onder 0 was, was er van alle ijs kunstwerken niks meer te zien. Nutreco wil zich hier ook in de melkveehouderij gaan inzetten, omdat dit waarschijnlijk een van de meest potentiële gebieden voor de melkveehouderij in China gaat worden. We zijn we opzoek gegaan naar een melkveebedrijf waar ze kunnen onderzoek wat er allemaal mis gaat. Want mis gaat het zeker op veel bedrijven. We hebben 3 bedrijven bezocht met tussen de 400 en 500 melkkoeien. Vanaf de poort bij de ingang van de bedrijven lijkt het echt onwijs mooi en voor elkaar. Ook de gesprekken met de ondernemer zijn erg interessant. Als we vervolgens bij de koeien gaan kijken, blijkt er toch wel heel veel mis en niet voor elkaar te zijn. De details zal ik maar wat besparen, maar als je zie hoeveel koeien er in een slechte conditie of echt ziek zijn, dan springen de tranen in je ogen. Er ligt hier nog wel een onwijze uitdaging voor me om op een van deze bedrijven de boel op de rails te scheuren. We moeten nog kijken welk bedrijf dat kan gaan worden, maar dat wordt dan een demonstratie bedrijf om te laten zie hoe het daar ook kan. Na een indrukwekkend bezoek aan Heilongjiang zijn we donderdag weer terug gevlogen naar Beijing.

Nadat we op kantoor de bedrijfs bezoeken nog uitgewerkt hadden, zij Hongwei (project begeleider) dat ik na alle werkdruk wel 5 dagen vrij kon krijgen om wat voor me eigen te ondernemen. Vervolgens heb ik een paar goede vrienden in Kunming (zo’n 3.000 km ten zuiden van Beijing) opgebeld, of ik daar misschien ff een bakkie kon komen doen. Ik wou dan vrijdag ochtend vliegen en het was al donderdag avond, maar gelukkig hadden ze nog een plekje vrij in het vliegtuig. ’s Ochtends om 6 uur stapte ik het appartement uit en de eerste auto die voorbij komt was een taxi, dus ik me hand in de lucht en kon zo instappen. De beste man wist ook nog wat ik bedoelde toe ik “air port” zei. Domestic begreep ie dan weer niet, maar toen ik vervolgen Kunming zei, kwam het helemaal goed.
Toen ik de terminal uit liep in Kunming zag ik Sierd en Tinus meteen al staan met een grote grijns, tussen al die Chinese in. Het is echt mooi om in zo’n land elkaar tegen te komen en eens te zien wat hun hier allemaal doen en beleven. We zitten alle bij in China, maar toch is er een wereld van verschil. Ik betaal b.v. 2 euro meer voor een biertje, maar bij hun is het klimaat weer veel dorstiger. En er zijn daar geen melkkoeien maar juist wel heel veel bloemen, ook mooi! We hebben een hoop gedaan en gezien. Ondertussen raakte we niet uitgepraat over al onze belevenissen en ervaringen uit dit land. Voor de liefhebbers staat er nog een heel mooi verhaal geschreven over mijn bezoek aan Kunming op www.sierdentinus.waarbenjij.nu

Ik hoor graag jullie reactie.

Groetjes uit Beijing

Nico
15001058622